ابهامات میکروسمنت نما در نمای مدرن

میکروسمنت بر روی هر متریال ساختمانی قابلیت اجرا را دارد. اما این سطوح باید چه ویژگی را داشته باشند.

1- صاف و بدون درز باشند. اگر سطح زیرسازی دارای درز یا ترک باشد ابتدا بایستی آنها را پر و ترمیم نمود و سپس میکروسمنت نما را اجرا کرد.
2- ارتعاش نداشته باشد. خصوصیات ارتعاشی هر متریالی با یکدیگر متفاوت است. اگر سطح زیر ارتعاش داشته باشد، به مرور زمان، جدایش اتفاق می افتد.
3- پایدار باشد. اگر میکروسمنت روی سطح پایدار اجرا نشود بعد از گذشت زمانی دچار ترک خوردگی می شود. اما بهترین زیرسازی میکروسمنت سیمان نرمه است. بهتره لایه نرمه با سیمان سیاه اجرا شود.

ترک خوردگی نمای مدرن را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد.

1- ترک سازه ای
2- ترک غیرسازه ای

ترک های سازه ای نمای مدرن می تواند به دو دلیل نشست سازه ای و تنش ارتعاشی و حرارتی رخ دهد. رفتار نامتجانس متریال های مختلف نیز تحت تنش های ارتعاشی و حرارتی نیز یکی دیگر از انواع ترک های سازه ای است.
ترک های غیرسازه ای شامل ترک خوردگی های انقباضی و رفتار سیمانکاری است. خب. میکروسمنت نما یا هر گونه متریال دیگری در مقابل ترک های سازه ای مقاومت کافی ندارد. اما میکروسمنت نما در مقابل ترک های غیرسازه ای کاملا پایدار و مقاوم است.

میکروسمنت نما اگر دچار ترک های سازه ای شد، ترمیم اون به راحتی امکان پذیر نیست. اما اگر از تکنیک کالرواش استفاده کنیم، ترمیم میکروسمنت خیلی راحت میشه.

تکنیک کالرواش چیه؟ با 09351603354 تماس بگیرید تا صفر تا صد این تکنیک ساده ولی اصولی رو با شما در میان بزاریم.

به طور کلی راهکارهای جلوگیری از زیرسازی میکروسمنت نما رو به چند دسته میشه تقسیم کرد.

1- طرح اختلاط مناسب لایه ها
2- مسلح سازی و رابیتس بندی اصولی
3- عمل آوری مناسب
4- ایجاد چفت و درز اصولی و مناسب
5- جلوگیری از ضربه و ارتعاش به نما
6- جلوگیری از فشار منفی
7- اجرای غیراصولی لایه های سیمان کاری

اگر طبق آیین نامه ASCI صحبت کنیم (این آیین نامه در بخش مقالات با عنوان نمای سیمانی ترجمه شده) بایستی در حدود 2 ماه زمان گذشته باشد و در طی این مدت حداقل 80 درصد بارمرده به سازه وارد شود.

رفتار سازه و یا ارزیابی کیفیت سیمان کاری برروی سیمان نرمه بیشتر مشهود است. پس در دها بتن زیست همیشه پیشنهاد این است قبل از اجرای میکروسمنت نما، سیمان نرمه اجرا شده باشد.

عمل آوری نمای سیمانی بسته به تعداد لایه ها باید انجام شود. ولی به طور کلی و بر طبق آیین نامه های داخلی و بین المللی برای هر لایه، 7 روز به طور مداوم است.

ی تصور رایج در صنعت ساختمان جا افتاده که استفاده بیشتر از چسب بتن و الیاف باعث بهبود کیفیت کار نهایی می شود.

مطابق با آیین نامه ACI 548.3R استفاده بیش از حد از چسب بتن یا هر نوع پلیمر دیگر باعث افزایش چسبندگی ولی کاهش آببندی و مقاومت مکانیکی می شود. اصولا با توجه به مصالح موجود در ایران حداکثر مقدار چسب بتن در کل لایه های سیمانی به 5 کیلوگرم چسب بتن به ازای 100 کیلوگرم سیمان است.
در ادامه به طرح اختلاط لایه های سیمان کاری پرداخته شده است.

انقباض یک ویژگی ذاتی در سیمان و نمای سیمانی است اگرچه نمی توان این ترک ها را کلا حذف کرد اما می توان مقدار آنها را به حداقل رساند یا آنها را در فضاهای پیش بینی شده هدایت کرد.

ایجاد ترک در نمای سیمانی باعث چه چیزی می شوند:
ترک خوردگی در نمای سیمانی و پرداخت‌های بافتی ، منبع بالقوه‌ای برای ورود آب به ساختار ساختمان است. ترک خوردگی ممکن است در اثر حرکت ناشی از تغییرات دما، سطح رطوبت یا انقباض خشک یا حرکت ساختمان در اثر باد یا زلزله ایجاد شود. ایجاد اتصالات کنترلی خطر بروز ترک را کاهش می دهد.

آنها با ایجاد خطوط ضعیف از پیش تعیین شده یا یک اتصال آببند انعطاف پذیر در نمای سیمانی، ترک خوردگی را مدیریت می کنند.
محل اتصالات در طول طراحی بایستی مشخص شوند محل اتصالات کنترل حرکت باید در مرحله طراحی پروژه ساختمان تعیین شود و باید بر اساس نوع نمای سیمانی یا بافتی مورد استفاده و همچنین ظاهر کلی ساختمان باشد.

محل اتصالات کنترل حرکت باید روی نقشه ها نشان داده شود و بر عهده پیمانکار نمای سیمانی در محل واگذار نشود. اتصالات کنترل حرکت در پرداخت های بافت دار نمای سیمانی دارای بافت و تکسچر شامل سیمان اصلاح شده و سیمان پلیمری است و می تواند بر روی طیف وسیعی از بسترها اعمال شود.

تعیین محل اتصالات در پرداخت های دارای بافت و تکسچر محل اتصالات کنترل حرکت در نمای سیمانی بر اساس نوع بستر متفاوت است. مکان ها باید با هر اتصال کنترل حرکتی در لایه زیر هماهنگ باشند و در جایی ایحاد شوند که تکیه گاه زیرلایه تغییر کند، به عنوان مثال از ساختار صلب به ساختار دارای انعطاف (یا تغییر متریال هم جنس). مکان هایی برای اتصالات کنترل حرکت معمولاً مورد نیاز است:

به صورت عمودی مطابق با دستورالعمل های تامین کننده، معمولاً تا 5.4 متر برای الیاف سیمان و تا 20 متر برای EIFS هماهنگ با اتصالات کنترل سازه در هر سطح طبقه برای اتصالات افقی به صورت عمودی در دو طرف بازشوهای بزرگ پنجره و در محل اتصال بین مواد مختلف تشکیل اتصالات کنترلی در پرداخت های بافت دار اتصالات کنترل عمودی در بسترهای الیافی سیمانی و پلی استایرن با پر کردن شکاف بین ورق های بستر با درزگیر تشکیل می شوند .

درزگیر باید به درستی نصب شود تا اطمینان حاصل شود که اتصال ضد آب به دست می آید. درزگیر باید: به دو طرف مفصل بچسبید سطح مقطعی در وسط مفصل نسبت به لبه ها نازک تر است به لایه زیرین اتصال نیابد. نسبت اتصال باید 2:1 باشد، به عنوان مثال برای اتصال 10 میلی متر عرض، و درزگیر باید 5 میلی متر عمق در مرکز اتصال داشته باشد.

اتصالات کنترل عمودی معمولاً بین 6 تا 18 میلی متر عرض بسته به بستر و توصیه های سازنده دارد. اتصالات کنترل حرکت افقی بین طبقاتی معمولاً با فلاش فلزی فلاش می شوند (شکل 3) و باید دارای حداقل فاصله 15 میلی متری باشند.

برای مفاصل عمودی: در دو طرف دهانه هایی که عرض آنها 2 متر یا بیشتر است (شکل 4) در یک طرف دهانه هایی که کمتر از 2 متر عرض دارند* در هر سطح طبقه (مفاصل افقی) برای شکستن گستره های دیوار بیش از 12 متر مربع (حداکثر فاصله 4 متر به صورت عمودی و افقی توصیه می شود)

در تغییرات سطح مقطع دیوار مانند گوشه های خارجی و داخلی در هر نقطه ای که خمش طبیعی ساختمان ممکن است رخ دهد، مانند در بالای سطح صفحه یک دیوار شیروانی، یا جایی که یک عرشه کنسولی وجود دارد.

*توجه: زمانی که عرض دهانه کمتر از 500 میلی متر باشد یا مساحت دهانه کمتر از 0.2 متر مربع باشد، اتصال کنترل عمودی لازم نیست. در جایی که عرض دهانه بین 500 میلی متر تا 2 متر است اما دهانه بیش از 0.2 متر مربع است، در گوشه های مقابل اتصال کنترل حرکت به تقویت مورب نیاز است.

عرض اتصالات باید 10 تا 12 میلی متر باشد. شبکه های سیمی یا تقویت کننده های توری نباید از طریق اتصالات کنترل حمل شود.
مفاصل کنترل حرکت افقی معمولاً فلاش می شوند (شکل 6) و باید دارای حداقل فاصله 15 میلی متری باشند.