بتن اکسپوز نما پنل بتن اکسپوز یا پنل بتنی یا تایل بتنی

پنل بتن اکسپوز یا پنل بتنی یا تایل بتنی جهت نصب در نمای ساختمان و محوطه سازی و دیوار محوطه پس از دوره جنگ جهانی معرفی شد. پنل بتن اکسپوز نما را گزینه های بیشماری از جمله شکل، ابعاد و سطح نهایی متنوع، بسیار محبوب کرده است. پارامترهای همچون صرفه ی اقتصادی، کاهش زمان اجرا و نصب و کیفیت بالای آن موجب افزایش استفاده از پنل بتنی شد. زیرا قطعات بتنی پیش ساخته معمولاً خارج از محل در کارخانه تحت کنترل کیفیت شدید (بر خلاف بتن درجا) ساخته می شوند. از چند سال پیش، تعداد شرکت های تولید کننده بتن اکسپوز پیش ساخته به طور پیوسته افزایش یافت، از کارگاه های کوچک با حجم تولید محدود گرفته تا شرکت های بزرگ با تیم های تحقیقاتی و طراحی کاملا مجهز که در مقیاس بین المللی فعال بودند. به طور کلی، به دنبال توسعه صنعت ساختمان پس از جنگ جهانی، این صنعت علاوه بر مدرن و مکانیزه شدن، با علم روز تکنولوژی بتن آمیخته شد. با این حال، دانش، تخصص و فناوری مهم علمی و فنی که شرکت‌های پیش تاز توسعه دادند، اغلب در شرکت‌ها و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی خودشان نگهداری می‌شد. در دهه 1970 بود که نسخه ها و توصیه های فنی سازمان توسعه و نشر استاندارد بتن پیش ساخته تدوین شد. این آیین نامه، NBN B21-601 برای عناصر بتنی مورد استفاده در صنعت معماری در سال 1980 منتشر شد.

در صنعت ساختمان در دوره پس از جنگ، سه نوع اصلی از پنل بتن اکسپوز به وضوح در نماها استفاده می شد: بتن اکسپوز نما ساختمان، بتن پیش ساخته تزئینی، و پانل های جداکننده. در اوایل دوره پس از جنگ، پنل بتن اکسپوز نما به عنوان نمای ساختمان به المان های باربر (مانند دیوارهای آجری یا بنایی و بتنی) متصل می شدند. این تایل های بتنی معمولا کوچک بودند (به عنوان مثال 30 سانتی متر در 30 سانتی متر و ضخامت 5 سانتی متر). در آغاز سال 1960، پنل بتن اکسپوز با شدت بیشتری در میان جامع معماری رواج یافت. بکارگیری پنل بتن اکسپوز در نما رویکردهای معماری جدیدی را با ترکیب بندی ها، بافت ها و اشکال مختلف ایجاد کرد. پنل بتن اکسپوز به طور گسترده در نما و محوطه سازی ساختمان‌های اداری، ساختمان‌های مسکونی، به‌ویژه در ویلاها و ساختمان های تفریحی مورد استفاده قرار گرفت. در طول دهه 1970، بتن های پیش ساخته با ویژگی عایق حرارتی بودن به بازار آمدند، که نشانه ای از افزایش علاقه به مواد عایق حرارتی است. این پنل های بتنی، اغلب یک لایه، حاوی هسته داخلی پلی استایرن یا مواد عایق دیگری بودند و اغلب به عنوان دیوارهای باربر در ویلاها یا خانه های ییلاقی استفاده می شدند.

پنل های بتن اکسپوز نمای ساختمان اغلب از دو لایه بتنی تشکیل شده بودند که لایه های بیس و نمای پنل را تشکیل می دادند که با فاصله زمانی کم به طور پیوسته ریخته می شدند تا از پیوند محکم بین این دو اطمینان حاصل شود. این امر اکثرا به دلیل تراکم بهتر صورت می گیرد.

برای اتصال تایل بتنی به یک سازه، از چندین نوع اتصال استفاده شد، مشابه آنهایی که برای اتصال قطعات سنگ طبیعی استفاده می شد. توصیه می شود که از نصب یراق آلات اتصال به پنل بتنی نما در حین اجرا جلوگیری شود، زیرا در این هنگام موجب وارد نمودن آسیب به قطعات بتن اکسپوز می شوند. در نصب تر، وسیله‌ای رایج برای اتصال، مشابه اسکوپ های امروزی بود که با سیم به دیوار متصل می‌شد.

در مورد بندکشی بین تایل بتنی نما، معمولاً درزها با ملات و/یا ماستیک پر می شدند. برای درزهای عمودی لارج پنل ها، چندین گزینه دیگر در دسترس بود. اگر پانل ها دارای شیار یا شکاف در طرفین بودند، می توان آنها را با انواع پودربندکشی پر کرد. از طرف دیگر، درزها را همچنین می توانند با یک درزگیر الاستیک یا آببند در پشت مهار کرد. درزگیرهای رایج مورد استفاده شامل لاستیک های مصنوعی مانند تیوکول (بر پایه دی کلرواتان و پلی سولفید سدیم)، نئوپرن (کلروپرن پلیمریزه) و بوتیل (کوپلیمر ایزوبوتیلن با ایزوپرن) بودند. نوع سوم، اما کم استفاده شده، اتصالات فلزی بود، به عنوان مثال. براکت های فلزی، یا پروفیل های آب بندی منبسط شده با نوارهای پوششی و گیره های ثابت، اغلب در ترکیب با یک درزگیر الاستیک استفاده می شد.

در عمل اکثر معمارن، تایل بتن اکسپوز نما را در رنگ های طوسی یا خاکستری انتخاب می کردند. یک تکنیک برای ساختن پنل های با سنگدانه نمایان (واش بتن) این بود که قبل از ریختن بتن، قالب ها را با یک لایه سنگدانه پر می کردند در ادامه با برس زدن سطح پس از قالب گیری، سنگدانه ها نمایان می شدند. در مقایسه با واش بتن، پانل های مسطح در برابر نفوذ آب، آلودگی و آسیب های مکانیکی، مقاوم تر می باشند. یک راه برای غلبه بر چنین آسیب‌هایی، استفاده از یک نوع بتن بسیار متراکم (UHPC) بود، مانند آنچه که توسط شرکت دها بتن زیست ساخته می شود.

دها بتن زیست در سال 1390 شروع به فعالیت نمود، نوع جدیدی از بتن را در صنعت پیش ساخته بکار گرفت. قالب‌ها بر روی یک میز ویبره خاص ثابت می‌شد و در حالی که با بتن پر می‌شد، مورد ارتعاش قرار می گیرند. این ارتعاش، تراکم سریع و مؤثر را تضمین می‌کرد و عناصر فوق‌العاده بادوام، پرمقاومت و با ضخامت کمتر (و در نتیجه اقتصادی) را به همراه داشت. فرآیند تولید موجب ایجاد سطحی بی عیب و نقص می شود. در صورت تمایل، سطح قطعات بتنی را می توان با انجام یک عملیات اضافه تر در کارخانه اصلاح کرد و تغییر داد، به عنوان مثال. سندبلاست یا اسیدشویی اما به دلیل نیاز به ماشین آلات سنگین، این تکنیک برای بسیاری از کارخانه های کوچک دور از دسترس است. با این وجود، معماران می توانند این عناصر را از کارخانه شرکت فنی مهندسی دها بتن زیست سفارش دهند.

در بلژیک، شرکت Schokbeton از اوایل دهه 1950 به بعد از این تکنیک استفاده می کرد: دوام تضمین شده و پرداخت با کیفیت بالا، همراه با قیمت مناسب، بسیاری از معماران را متقاعد کرد که از تایل بتن اکسپوز برای نمای ساختمان و همچنین برای قاب های پنجره، پله ها، جان پناه ها و غیره استفاده کنند. این نوع پنل های بتنی مورد استفاده در برخی از پروژه های بزرگ انبوه سازی های در دهه 1950 در بلژیک است. به عنوان مثال، در آنتورپ (Jan de Voslei, Jos Smolderen and Rik Maes, 1950-1965; Luchtbal, Hugo Van Kuyck, 1954-1956 and 1960-1962) و لیژ (Angleur, 1954-1979- هر دو توسط Plaine de Dr. Groupe EGAU). بلوک ساختمانی مرتفع در گانشورن، به سفارش شرکت مسکن Les villas de Ganshoren، همچنین از Schokbeton برای قاب های پیش ساخته بزرگ که پنجره ها را محصور می کند، استفاده کرد (معماران Gaston Brunfaut و Albert Van den Bossche، 1959). در آن زمان، زمینه برای استفاده از تایل بتن اکسپوز نسبتاً کوچک و ساده، به عناصر پیش ساخته در ساختمان های مرتفع با ترکیب معماری نمای ساختمان تبدیل به یک روند شد.

تایل بتنی نما که از دهه 1960 به بعد رایج شد، مزایای سازه ای، عملکردی، زیبایی و هزینه های اقتصادی را برای بتن را در یک عنصر ترکیب کرد. می‌توان تایل بتنی نما را به متنوع‌ترین روش‌ها طراحی کرد: هم تایل بتنی پیش ساخته تخت و هم شکل‌های منحنی امکان‌پذیر بود، در حالی که سطوح می‌توانستند بافت دار اجرا شوند. به ویژه در ساختمان های اداری، از امکانات سه بعدی تایل بتن اکسپوز مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان مثال می توان به دفاتر بانک BBL (اکنون ING، گوردون بانشافت، 1959-1965) و ASLK (در حال حاضر BNP Paribas، Marcel Lambrichs، 1973-1974) در بروکسل و دفتر مرکزی CBR در Watermaal-Bosvoorde (Contin 1973) 1970) اشاره کرد. از سوی دیگر، در پروژه‌های ساختمانی، جایی که نیاز به اعتبار کمتر و بودجه‌ها اغلب بسیار کمتر بود، کمتر مورد استفاده قرار می‌گرفت و طراحان تایل بتنی را کمتر برای امکانات اداری آن نسبت به سایر پوشش‌های نما انتخاب می‌کردند. رایج ترین انواع تایل بتنی در نمای ساختمان، قاب ها، ستون ها و جان پناه ها بودند. تایل بتن اکسپوز نما اغلب دارای ابعاد استاندارد شده بودند: یک ماژول 30 سانتی متری عمدتاً برای عرض استفاده می شد. برای ارتفاع، معمولا عناصر از یک طبقه به طبقه دیگر اندازه گیری می شدند. اگر عناصر نمای بتنی مانند قاب پنجره ها طراحی شده باشند، می توان شیشه را در طول ساخت به کار برد.

مستندات سال 1975 نشان می دهد که اکثر شرکت ها انواع مختلفی از تایل بتن اکسپوز نما را تولید می کنند، اعم از باربر و غیر باربر، که به صورت عناصر تک جداره یا عناصر ساندویچی، با یا بدون عایق در بین لایه ها عرضه می شوند. چهار گزینه سطح اصلی عبارت بودند از: بتن صاف، واش بتن، اسیدشور شده و سندبلاست. سازندگان همچنین تایل بتن اکسپوز نما را با اتصالات و جزئیات مختلف و از بتن با ترکیبات شیمیایی متفاوت ارائه کردند. فیلرها و افزودنی‌ها مانند فوق روان کننده ها، شتاب‌دهنده‌ها یا کندکننده‌ها، عوامل هوازا، رنگدانه‌های معدنی و آلی، الیاف شیشه و غیره به تولیدکنندگان اجازه می‌دادند استحکام و مقاومت بتن و عایق حرارتی و صوتی؛ وزن؛ رنگ؛ بافت؛ و حتی شفافیت تایل بتنی را اصلاح کنند. با تغییرات (کوچک) در مواد، قالب ها، طرح اختلاط و تکنیک ها، انواع بی شماری از پنل بتنی تولید شد. تعداد نامحدودی از انتخاب ها چیزی بود که صنعت به صراحت در تبلیغات خود نشان داد.

CBR-Ergon، یک شرکت تولید کننده سیمان CBR، در سال 1963 برای تولید تایل بتنی پیش ساخته تاسیس شد. CBR-Ergon عمدتاً بر روی محصولات سازه ای استاندارد مانند تیرها، ستون‌ها و دال‌های توخالی متمرکز بود، اما تقریباً بلافاصله پس از تأسیس، این شرکت همچنین یک خط تحقیق و توسعه برای تایل بتن اکسپوز نمای ساختمان راه‌اندازی کرد. تحقیقات مرتبط با این عناصر بر روی طرح اختلاط، تراکم بتن تازه، قالب، بافت و سطح قطعات بتنی متمرکز شده است. با برخی دفاتر قابل توجه در زمینه تولید قطعات پیش ساخته بتنی نما که با همکاری معمار Constantin Brodzki طراحی شد، Ergon به یکی از بازیگران اصلی در این زمینه تبدیل شد. قابل توجه‌ترین دستاوردهای CBR-Ergon در ساختمان‌های اداری تا ساختمان‌های مسکونی بود.

Eurobeton که در سال 1964 در Massenhoven تأسیس و به یک تولید کننده مهم تایل بتنی نما تبدیل شد. محدوده محصولات این شرکت عمدتاً شامل نما، جان پناه‌ها و پانل‌های مسطح برای ادارات، ساختمان‌های عمومی و غیره بود. Eurobeton از قالب‌های چوبی و فلزی ثابت به میزهای ویبره ای و قالب‌های قابل حمل پلاستیکی و فلزی برای ساخت محصولات خود استفاده کرد.

اگرچه بازار بتن اکسپوز کف و بتن اکسپوز نما در نیمه دوم دهه 1960 شکوفا شد، اما کمبود دانش علمی و مقررات ملی و بین المللی در مورد طراحی، ساخت، محاسبه و نصب این عناصر وجود داشت. در پایان دهه 1960، انجمن حرفه ای UACB یک آیین نامه با توصیه های فنی در مورد ساخت بتن پیش ساخته منتشر کرد. در این بروشور که با کمک چندین شرکت (Agref، Blocbeton، Bétons de Callenelle، Balency، Cimarmé، CBR، Dauchot، Dura، Fixolite، Industrialization Belge du Bâtiment، Jo، Marbra-Lys، Prefalith، Torfs و Van Thuyne)، UACB حداقل ضخامت لایه خارجی بتن را 10 میلی متر و حداقل پوشش بتنی روی آرماتور را 15 تا 20 میلی متر پیشنهاد کرد. توصیه های دیگر مربوط به حداقل مقاومت فشاری (34.32 نیوتن بر میلی متر مربع) و حداقل عرض اتصالات (10 میلی متر) بود.

در همین حال، در سال 1975، انجمن UACB همچنین توصیه های فنی جدیدی را برای طراحی، ساخت و نصب تایل بتنی نمای ساختمان ها منتشر کرد. با توجه به این توصیه ها، مقاومت فشاری برای تایل بتن اکسپوز نما باید بیش از 11.77 نیوتن بر میلی متر مربع (14.71 نیوتن بر میلی متر مربع برای بتن صاف) باشد. میلگردهای تقویت‌کننده باید دارای قطر 16 میلی‌متر یا کمتر باشند تا ترک نخورد، در حالی که حداقل پوشش بتنی 2 یا 3 سانتی‌متر تعیین شده بود. ترک ها باید در طول فرآیند طراحی در نظر گرفته شوند زیرا آنها یک مسئله مهم در نماهای در معرض باد و باران هستند. برای مثال، ترک‌ها می‌توانند در اثر تغییر شکل نابرابر تایل بتنی پیش‌ساخته نما و تیرهایی که روی آن‌ها قرار گرفته‌اند، یا به دلیل (تفاوت در) اتساع حرارتی ایجاد شوند.

در مورد ترکیبات بتن، این موضوع توسط UACB با همکاری BBRI مورد مطالعه قرار گرفت: از 1972-1976 آنها دوام سازه های موجود در بتن اکسپوز نمای ساختمان را بررسی کردند. مقاله ای که در مورد این تحقیق گزارش می دهد، شش ترکیب محبوب را ذکر می کند. اینها شامل انواع مختلفی از سنگدانه ها (به عنوان مثال کوارتز، شن، چخماق و کوارتز) و شن و ماسه از ناحیه اطراف مول یا راین بود. سیمان مورد استفاده معمولاً سیمان پرتلند خاکستری (P400) بود، اما گاهی اوقات از سیمان کوره بلند خاکستری (HK400) یا سیمان سفید استفاده می شد.

پنل بتن اکسپوز به عنوان یک پوسته خارجی مقاوم برای ساختمان عمل می کند. آنها به نمای ساختمان متصل می شوند و یک نمای کاملا مناسب را از نظر زیبایی و مقاومت و دوام فراهم می کند.

تایل بتن اکسپوز در نمای ساختمان و ویلا مانند یک پوشش مناسب در جهت حفظ راندمان حرارتی و یک مانع آببند در نمای ساختمان عمل می کند.

تایل بتن اکسپوز با روش های متفاوتی بر روی نمای ساختمان اجرا می شوند.

در اینجا به طور خلاصه به بررسی آن پرداخته می شود. جهت اطلاعات تکمیلی می توانید اینجا کلیک کنید. جهت اجرای نصب خشک تایل بتن اکسپوز ابتدا بایستی قبل از تیغه چینی ساختمان توسط تیم فنی شرکت دها بتن زیست نقشه برداری شود. در ادامه پس از بررسی و پیاده سازی نمای ساختمان در نرم افزارهای مربوطه اقدام به ارزیابی و مهندسی نما می شود.

کدیابی و پیاده سازی نقشه به صورت عملی و تئوری بر روی نما با کمک کافرما و معمار محترم پروژه مرحله بعدی اقدام است. در ادامه پس از تاییده های اولیه از معمار و کارفرما اقدام به طراحی سازه ای پروفیل های مورد نظر می شود. در ادامه پس از تهیه ی نقشه های اجرایی و زمانبندی پروژه با قراردادن تیم مجرب اقدام به اجرایی سازی عملیات نمای ساختمان با استفاده از تایل بتن اکسپوز می شود.

این روش همانند سایر روش های سنتی اجرای سنگ و کاشی و سرامیک می باشد. در تایل بتن اکسپوز تولید شده مناسب نمای ساختمان از اسکوپ های پروانه ای استفاده می شود. در صورت مسلح بودن قطعه، این اسکوپ ها در پشت شبکه فلزی متصل می شوند. استفاده از ملات و چسب های ساختمانی در این دسته قرار می گیرد. استفاده از چسب در نصب تایل بتن اکسپوز در نما تابع شرایط خاصی است. در این مورد می توان با کارشناسان فنی شرکت نماس حاصل فرمایید.

نکته مهم در این روش اقدامات بعد از اجرا است. جهت مطالعه این نکات می توانید اینجا کلیک کنید.

این نوع از اتصال با در نظر گرفتن چند نکته قابل اجرا است.
ج-1) بهتر است در انتخاب این روش از تایل بتن اکسپوز های دارای بولت استفاده شود. زیرا در صورت استفاده از این نوع پنل بتن اکسپوز به راحتی می توان آنها را پس از نصب مخفی کرد. البته به این معنا نیست که تایل های ساده یا راف را نصب کرد.
ج-2) سطح زیر کار بایستی تا حد امکان تراز باشد.
ج-3) تایل ها بایستی با کمترین تاب خوردگی تولید شوند. این امر در شرکت دها بتن زیست کاملا رعایت می شود.
چ-4) به دلیل سهولت در نگهداری تایل بتن اکسپوز در ارتفاع از تایل های با ابعاد مناسب استفاده کنید.

واضح ترین مزیت تایل بتن اکسپوز نما در پتانسیل طراحی نما، زیبایی بی حد و حصری است که می توان با استفاده از آن به دست آورد. از قالب های سفارشی برای ساخت تایل بتنی نما در ابعاد و شکل های دقیقی که طراح مشخص می کند استفاده می شود. این اشکال، اتصالات، الگوها و سایر جزئیات، زیبایی را به سطح تایل بتنی نما اعمال می کنند.

جلوه‌های رنگی خاص را می‌توان از طریق ماسه‌های مختلف، سنگدانه‌ها، و رنگدانه‌ها و بافت‌ها با استفاده از سطوح مختلف و روش‌های فنی مختلف سفارشی سازی کرد. علاوه بر این، روکش‌های سنگ، کاشی یا آجر را می‌توان به تایل بتن اکسپوز در کارخانه چسباند، ریخته یا حتی در آن تکثیر کرد که به طراحان اجازه می‌دهد تا جلوه‌های بصری زیبایی‌شناختی را با حداقل هزینه اضافی به دست آورند.

تایل بتن اکسپوز نما با ارائه یک فناوری بتنی که می تواند در سیستم کرتین وال ساخت و ساز مورد استفاده در این دوره زمانی اعمال شود، نقش مهمی در معماری اواسط قرن بیستم ایفا کرد. علاوه بر این، فرآیند پیش‌ساخته سازی، که تولید کنترل‌شده مخلوط‌های بتن عملیات‌های سطحی و پرداخت‌ها را امکان‌پذیر می‌کرد، این فناوری را به فناوری جدیدی تبدیل کرد که می‌تواند به بیان معماری ساختمان کمک کند. برای ترویج حفظ این پانل ها، این مقاله اهمیت تاریخی و معماری آنها را در ایالات متحده در اواسط قرن بیستم بررسی و ارزیابی می کند.

با این حال، چالش‌های فنی متعددی برای حفظ دوام و پایداری نمای بتنی پیش ساخته وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها به دلیل طرح اختلاط بتن و پرداخت سطحی آن‌ها است. با توجه به اهمیت حفظ این ویژگی‌ها، ترمیم و نگهداری عطف به ماسبق عمومی وجود لکه‌ها بر روی بتن آسیب دیده رضایت‌بخش نیست. در عوض، ما باید یک رویکرد پیشگیرانه اتخاذ کنیم. برای این منظور، این بحث به بررسی اسناد منتشر شده در ایالات متحده بین سال های 1945 و 1975 می پردازد که از طراحی، تولید و مونتاژ تایل بتن اکسپوز نمای ساختمان خبر می داد. اطلاعات این اسناد برای ردیابی تکامل تکنولوژیکی تایل بتنی نما و در نهایت برای شناسایی آسیب‌پذیری‌های بالقوه و مکانیسم‌های زوال مرتبط با آن‌ها استفاده می‌شود. این روش اطلاعات پایه ای را برای استفاده در ایجاد طرح های حفاظت پیشگیرانه برای ساختمان های ساخته شده با این فناوری بتنی فراهم می کند.